Magia Form

Ludzie, którzy nie mają pojęcia o technice découpage, wzgardliwie traktują ją jako odtwórczą, śmieciową, bo cóż wartościowego może powstać z surowej formy z cieniutkiej sklejki, ozdobionej wycinanką z serwetki? A jednak tak nie jest. Technika découpage pozwala stworzyć prawdziwe cudeńka za niewielkie pieniądze, zindywidualizować nasze otoczenie czy też odnowić brzydkie, zużyte meble.

Ja zaczęłam właśnie od tego, czyli od rzeczy najtrudniejszej – renowacji mebli. Zrobiłam to kilka lat po akcji pokrycia naszych brzydkich pożółkłych drzwi kolorowymi okleinami.

Nastąpiło to, gdy nasze kuchenne meble, niegdyś zamówione u stolarza, bardzo zbrzydły, jasna sosnowa okleina zbrązowiała, a ostre pazurki naszych kotów dokonały reszty zniszczenia. Szkoda nam było wydawać pieniędzy na nowe meble, bo zawsze na pierwszym miejscu stawialiśmy podróże. Postanowiłam więc sama dokonać ich renowacji. Niestety, to były zwykłe kuchenne szafki, kiepskiej jakości, więc wiedziałam, że żadnym cudem nie przekształcę ich w solidne dębowe kredensy. Ale kiedyś wpadło mi w ręce jakieś pisemko, dzięki któremu dowiedziałam się o technice zdobienia przedmiotów metodą découpage. Olśniło mnie, że to jest właściwa droga. I tak swoją przygodę z découpage zaczęłam od tego, co najtrudniejsze: od renowacji mebli, ucząc się tej techniki z książek i marnując mnóstwo farby i serwetek. Spędziłam w kuchni pół zimy, najpierw szorując szafki, potem pokrywając je białą farbą podkładową, na nią kładąc złotą, a następnie jasną, w kolorze żółci neapolitańskiej, która utworzyła nieciągłą powierzchnię, odsłaniając w pęknięciach farby podkładowy złoty kolor. Gdy to wszystko wyschło, mozolnie powycinałam z serwetek winne grona i gałązki z owocującymi oliwkami, po czym nakleiłam je na ścianki szafek. Ostatnim etapem było pokrycie wszystkiego werniksem. Poczułam się, jakbym przeniosła się do słonecznej Prowansji! Tylko co w mojej kuchni robiły brzydkie szare kafelki? Wiedziałam, ze mąż nie zgodzi się na remont i wymianę ich na coś ładniejszego i pasującego do odnowionych szafek, więc też pokryłam je farbą i serwetkami w kolorze burgunda i starego złota. Nagle moja skromna kuchnia zaczęła wyglądać jak z innej bajki, więc zabrałam się za stół, by zaczął pasować do burgundowo-złotych kafelków. I tym sposobem nie wiedzieć kiedy minęła mi cała zima, która zazwyczaj wpędza mnie w ciężką depresję. Tym razem żyłam w nieustannej euforii, ciesząc się każdą zmianą i tym, że wreszcie mogę sama decydować o wyglądzie moich mebli i otoczenia, w którym żyję.

Niestety, już nie miałam czego odnawiać, lecz tak spodobała mi się ta technika, że zaczęłam wytwarzać różne drobne dekoracyjne przedmioty, przeznaczone na prezenty dla przyjaciół i znajomych: kasetki, puzderka, wieszaczki, świeczniki, obrazki, deseczki, podkładki, skrzynki na klucze, doniczki, koszyki na kwiaty, pudełka na przyprawy i herbatę, zdobione szklane salaterki czy szklanki.

Zostały mi tylko odnowione meble; całą resztę rozdałam lub sprzedałam, a ślad tej twórczości zachowałam jedynie na zdjęciach. Jednak z wielką radością powróciłabym do tego tworzenia ładnych rzeczy, tym razem na zamówienie. Zresztą poniżej można zobaczyć efekty mojej pracy.